วิลเฮ็ล์ม โมนเคอ (
เยอรมัน: Wilhelm Mohnke; 15 มีนาคม ค.ศ. 1911 – 6 สิงหาคม ค.ศ. 2001) เป็นหนึ่งในหน่วยสมาชิกทหารรักษาการณ์ของหน่วยเอสเอส (ชุทซ์ชทัฟเฟิล) (Stabswache) ในกรุงเบอร์ลินซึ่งถูกก่อตั้งขึ้นในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1933 จากลำดับยศตำแหน่งนั้น โมนเคอกลายเป็นส่วนหนึ่งของนายพลสุดท้ายที่หลงเหลืออยู่ของ
อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ เขาได้เข้าร่วม
พรรคนาซีในเดือนกันยายน ค.ศ. 1931ด้วยการที่เขาอยู่ในหน่วยสังกัด
กองพลไลบ์ชตันดาร์เทอ (Leibstandarte),โมนเคอมีส่วนร่วมการรบใน
ฝรั่งเศส,
โปแลนด์ และ
คาบสมุทรบอลข่าน เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการใน
กองพลยานเกราะที่ 12 แห่งเอ็สเอ็ส "ยุวชนฮิตเลอร์" ใน ค.ศ. 1943 เขาได้นำหน่วยรบใน
ยุทธการที่ก็อง เขาได้รับเหรียญกางเขนเหล็กชั้นระดับอัศวิน เมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม ค.ศ. 1944 โมนเคอได้รับคำสั่งจากกองพลหน่วยเดิมที่ไลบ์ชตันดาร์เทอในระหว่าง
ยุทธการตอกลิ่มในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1931ในระหว่าง
ยุทธการที่เบอร์ลิน โมนเคอได้บัญชาการในหน่วยรบ Kampfgruppe Mohnke โดยได้รับมอบหมายหน้าที่ในการปกป้องกรุงเบอร์ลินในเขตอำเภอภาครัฐ รวมทั้ง
ทำเนียบรัฐบาลไรช์และอาคารรัฐสภา
ไรชส์ทาค[1] เขาได้ถูกสอบสวนหลังสงครามในข้อหาก่ออาชญกรรมสงครามรวมทั้งข้อกล่าวหาว่าเขาเป็นผู้รับผิดชอบต่อการตายของเชลยศึกในประเทศฝรั่งเศสใน ค.ศ. 1940, นอร์ม็องดีในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1944 และ
เบลเยียมในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1944 เขาได้พ้นข้อกล่าวหา เขาและกองร้อยของเขาเป็นกองร้อยสุดท้ายที่ยอมจำนนต่อกองทัพโซเวียตใน ค.ศ. 1945วิลเฮ็ล์ม โมนเคอ เสียชีวิตใน ค.ศ. 2001 ด้วยวัย 90 ปี